Het goede voorbeeld

Soms, als ik les geef, hoor ik mezelf dingen zeggen waar ik later heel trots op ben. Dat woorden ook voor jezelf, als je het hardop zegt, zoveel kunnen betekenen vind ik heel bijzonder. Maar wat ik ook vaak merk is dat als ik trots op mezelf ben, er ook een stem is die dat direct weer naar beneden wil halen. Die stem, die zorgt ervoor dat ik steeds minder zelfvertrouwen krijg. Dat bewustzijn heb ik inmiddels maar ik besef ook dat ik jaren achter elkaar te lang naar deze stem heb geluisterd waardoor ik mezelf steeds kleiner voelde. Ook na een mooie les, die ik doorgegeven heb vanuit mijn eigen inspiratie, haal ik mezelf vaak weer even naar beneden. Terwijl ik misschien net die ene les het thema zelfliefde heb aangeboord.

Als ik op zo'n moment niet op let, val ik terug in het patroon van mezelf klein houden en ga ik vervolgens op zoek naar middelen buiten me om de leegte en het verdriet dat ik daardoor voel maar niet te hoeven voelen. Ik ga bijvoorbeeld heel veel eten, op mijn manier veel, want ik heb een heel grote wilskracht en discipline om in ieder geval van suiker af te blijven. Op zo'n moment voel ik me zo klein, terwijl die stem in mij alleen maar meer zegt dat ik misluk op verschillende vlakken. "Als je het zo goed weet, waarom handel je er zelf niet naar dan?".

Dit vervelende stemmetje, daar was ik deze week behoorlijk klaar mee. Ik ging op onderzoek uit. Zo kwam ik erachter dat ik dacht dat iedereen die iets in de psychologische richting doet, naar mijn mening een soort van verlichting moet hebben meegemaakt. Dat is natuurlijk ook zo, omdat er een bewustzijns vergroting heeft plaats gevonden. Maar.. ik kwam erachter dat ik zelfs zo naar mensen keek alsof zij nooit meer dat strenge stemmetje zouden horen. Een illusie, snap ik nu ook wel.

Nu ik dit zo onderzocht zie ik ook dat ik zelf nu ook in die branche zit, als yoga en pilates docente. Ik heb te maken met mensen die het vertrouwen in hun lichaam zijn kwijtgeraakt, die totaal geen lichaamsbewustzijn hebben of een depressie hebben. Allemaal mogelijkheden om geest en lichaam in balans te brengen omdat je vanuit deze staat van zijn alleen maar omhoog kunt gaan naar mijn mening. Maar het was dus op het moment dat ik tegen mezelf zei dat ik geen echte yoga docent kon zijn omdat ik mezelf vaak helemaal niet zo yoga voelde (wat dat dan ook is), op dat moment sprong er ineens een ander in mijn hoofd die het niet meer wilde pikken.

De stem zei; "Jolinde, wat ben ik enorm trots dat je er bent. Je doet ontzettend goed werk, helpt mensen zichzelf te begrijpen en afstand te doen van de strikte stemmetjes die we allemaal wel eens ervaren. Vergeet niet dat je ook voor jezelf mag zorgen, je kunt niet iedereen redden. Je kunt ze alleen een helpende hand bieden. "

Wauw, dat was een moment dat ik even heel gelukkig was, en trots ook want deze stem voelde veel natuurlijker aan dan die andere die me naar beneden haalde. Ik deed mijn ogen dicht en voelde dat geluk in mijn lichaam. Ik zag hoeveel liefde ik altijd voel voor de mensen in mijn lessen. Het emotioneert me dat mensen contact willen maken met de pijnlijke stukken van zichzelf om ruimte te maken voor vernieuwing. Dat sommige mensen nog helemaal niet weten aan welke reis ze zijn begonnen, dat iets ze in mijn les heeft gebracht. Dat ik als docent wel weet wat voor stap ze hebben gezet maakt dat ik zeker weten een goede yoga docente ben. Ik heb zelf het vertrouwen in mijn lichaam ooit verloren waardoor ik weet hoeveel moeite het kost om door te pijn heen te gaan als je vanuit de angst leeft om weer opnieuw dat vertrouwen kwijt te raken. Of.. als je er nog in zit, contact te maken met die pijn, dat verdriet. Door mijn eetstoornis en burn out was ik zoveel vertrouwen kwijtgeraakt in het leven, in mezelf en in mijn omgeving. Ik vind het nu nog steeds eng om toe te geven dat ik er zo goed in was geworden om een masker op te doen, dat mensen om mij heen niet begrepen wie ik was omdat ik eigenlijk zelf ook niet wist hoe ik mezelf staande moest houden terwijl ik de stem van controle continu in mijn oor had. Ik was er meester in geworden om te doen alsof het goed met me ging.

Nu ik begonnen ben met Joli Vie komt steeds meer het vertrouwen in mezelf terug. Ik kan dit, maar.. tijden gaf ik alle credits voor succes aan anderen . Ik durfde nog niet in die kracht te gaan staan, juist in die kracht zou ik voelen hoever ik vooruit was gekomen maar ook dat ik misschien ook dat vertrouwen weer kwijt zou kunnen raken. Ik vond het doodeng om te voelen hoe sterk ik was, dat gevoel had ik ooit ook gehad en juist op die momenten was ik zo ontzettend onderuit gehaald door het leven, door anderen of.. door mezelf. Omdat ik het mensen toe stond om mij onderuit te halen. Nu ik Joli Vie ben begonnen voel ik me sterker dan ooit, tot vorige week gaf ik alle credits weg aan mensen om me heen maar nu besef ik dat ik het allemaal zelf doe. Het is oké om mensen te hebben waarmee je samen werkt, als het je versterkt. Maar haal jezelf niet naar beneden door te denken dat je zelf niet de kracht bezit om dingen alleen te doen. Je hebt niemand nodig om de kracht uit jezelf naar voren te halen, dat kun je zelf. Voel jij jezelf soms kwetsbaar dan is dat oke, maar laat nooit een ander je kracht weg halen. Dankzij Joli Vie durf ik ook weer samen te werken, het vertrouwen is terug gekomen. Ik voel me gesteund en ook al ben ik de enige op dit moment die bij Joli Vie werkt, het is eigenlijk een samenwerking tussen twee. Het zijn lichaam en geest, die sinds tijden weer samen werken in dit bedrijf.

Alles wat ik heb geleerd de afgelopen jaren, kan ik toepassen in mijn lessen. Dat toepassen doe ik dagelijks ook op mezelf. Ik ben niet langer een kopie van anderen, nee ik ben mezelf. Ik spreek vanuit ervaring, vanuit liefde voor het menselijk lichaam en voor mensen an sich. Die liefde stroomt door iedere cel, dat voel ik. Joli Vie is daarom precies wat ik zou wensen voor iedereen, wat je verleden ook is. Joli Vie helpt mensen de geest in contact te brengen met het lichaam. De samenwerking aan te gaan in plaats van elkaar nooit te leren begrijpen. Want ik zie lichaam en geest als twee onderdelen van het leven die maken dat we het leven optimaal kunnen beleven. Als deze twee in balans zijn kun je niet langer ongelukkig zijn. Joli Vie helpt mensen te begrijpen wat het lichaam je wil vertellen en wat de reactie van de geest ook is, zonder oordeel te kijken naar wat je gevoelens op het moment te vertellen hebben. Daarom is mijn werk geen werk voor mij, het is misschien wel het meest nodige ook voor mijzelf. Een dagelijkse dagbesteding zou je het kunnen noemen. Het is wat ik geef aan anderen omdat ik het zelf ook zo nodig heb, de samenwerking. Het vertrouwen en de verbinding met mezelf. Zodat ook jij dat kunt ervaren.