Schijnstabiliteit
De tijd waarin Corona hèt gesprek is en er over weinig anders nog gesproken lijkt te worden. Om mij heen zie ik gelukkig steeds meer mensen die na denken, die kiezen voor hun eigen geluk en waarheid. Want als er iets is wat we nu nodig hebben is vertrouwen in het proces waarin de wereld zich bevind. Ik doe dat op dit moment met een besloten facebook groep en door te werken aan mijn persoonlijke kracht. De afgelopen tijd kwam ik er weinig aan toe om zelf op de Pilates Reformer te staan, die pak ik nu rustig op zo’n drie keer per week en ik voel me sterker en sterk worden. Beweging.. dat is ook iets waar mensen naartoe stappen om lekker te trainen maar het is (misschien) onbewust ook een manier om weg te rennen van dat wat er gevoelt mag worden.
Nu de sportscholen en de restaurants gesloten zijn worden we uitgenodigd om onze tijd op een nieuwe manier in te vullen. Het kan zijn dat je naar de sportschool holde zodra er onrustige energie in je lijf ontstond. Het kan zijn dat je verslaving in eten een vermijding was/is van het voelen wat er in je speelt. We hebben allemaal onze maniertjes om te vermijden wat we voelen, dat is waar ons hoofd goed in is. Afleiding van pijn en onrust zoeken. Wees lief voor jezelf.. hoe confronterend dingen ook kunnen zijn.
Ik neem je even mee in mijn proces op dit moment. Omdat het je misschien een beetje meer duidelijkheid geeft over wat er nu eigenlijk op een dieper niveau plaats kan vinden op dit moment. Het is goed mogelijk dat jij er op dit moment achter komt dat je dingen anders wilt gaan doen als er weer een beetje meer rust in de wereld is. Misschien kom je erachter dat jij en je partner, nu jullie thuis zijn, echt tot elkaar kunnen komen en dat je dit gemist hebt bij elkaar. Of juist.. dat je een andere kant op wilt gaan en in je relatie niet zo lekker meer zit. Misschien heb je nu echte aandacht voor je kinderen en zie je kinderen nu echt weer. Of je merkt hoe zeer je eigenlijk gehecht was aan materie.
In mijn burn out 5 jaar geleden zakte ik dieper en dieper weg. De één na de andere vorm van stabiliteit viel weg. Ik weet nog goed dat ik in Nepal liep, als meisje van 44 kg, met een backpack van 70 kg vol shit die ik eigenlijk helemaal niet nodig had. Wat een troep zeulde ik mee zeg, mocht ik dat loslaten alsjeblieft? Vanuit de burn out heb ik mijn bedrijf Joli Vie gestart. Toen ik op een gegeven moment niets meer had, moest ik wel weer gaan bouwen. Vanuit de bijstand en de burn out was ik mijn relatie kwijt geraakt, het vertrouwen in mijn lichaam, mijn huis, mijn droombaan in de luchtvaart.. ik begon letterlijk opnieuw. Toen ik stapje voor stapje opkrabbelde kwam daar opnieuw een stuk controle bij kijken: dit moèst lukken, wat kon ik anders nog in deze harde wereld? Nu, in deze tijd.. voel ik dat ik de stabiliteit in mijn bedrijf was gaan zoeken. Niets mis mee, tot op zekere hoogte.. want het forceren van iets kan op de langere termijn niet werken. En nu deed ik eigenlijk weer een klein beetje hetzelfde.. stabiliteit buiten mezelf zoeken. Wie ben ik zonder mijn bedrijf? Nu merk ik dat ik zonder mijn bedrijf, dezelfde Jolinde ben die zichzelf in positieve zin weer sterk in het leven kan neerzetten. Even afstand nemen, doet me enorm veel goeds. Ik ben een leuker persoon voor mezelf en mijn omgeving als ik tijd neem voor mezelf en mijn intenties duidelijk heb.
Niet alleen dit kwam er de afgelopen week in me langs. Ik voelde ook de drang naar perfectie. Ik wil het zo ontzettend goed doen in mijn bedrijf en in de lessen die ik geef dat het niet vol te houden is. Ik verwacht zo’n hoge standaard van mezelf dat ik constant aan sta. Perfectie heeft te maken met het jezelf niet goed genoeg vinden zoals je bent. Dit komt vaak voor uit een jeugdtrauma. Als jouw ouders hoge verwachtingen van je hadden kan het moeilijk worden jezelf te accepteren. Als je grens over grens bent gegaan in het verleden kun je hier veel moeite mee hebben. Soms ben je gaan zorgen voor iemand, en neem je daarom niet je eigen plek in. Ook een mooi inzicht: hoe jij naar publiek kijkt en hoe je hier voor staat, zegt heel veel over de relatie met je moeder. Als ik les geef, spreek ik eigenlijk naar mijn moeder. En omdat ik mijn moeder haar affectie en liefde zocht probeerde ik zo perfect mogelijk te zijn. Dat lukte me niet en voelde uiteindelijk geforceerd. Zo ook in mijn lessen, de perfectie en het nooit goed genoeg vinden komen ook daar in voor. Nu ik dat mag loslaten voel ik vrijheid, aanwezigheid en juist een prachtige laag van kracht over me heen gaan. Juist als ik de perfectie los laat kan ik mezelf en mijn docentschap op mijn manier neerzetten. Dan ben ik authentiek, dan ben ik mezelf.
Hoe werkt het nu eigenlijk, met dat vermijden van je gevoelens? We zoeken op het moment van emoties en gevoelens naar stabiliteit. Dit doen we omdat emoties als golven zijn, en om golven tot rust te brengen hebben we een stabiele factor nodig. De golven zijn binnen de elementen theorie het water element, wat we nodig hebben om dit te kalmeren is het element aarde. Omdat veel mensen niet leren omgaan met emoties, althans.. we leren ze weg te drukken in plaats van aan te gaan, heb je keer op keer extra laagjes gelegd boven op het eerste gevoel dat je voelde. Omdat er iedere keer een nieuwe laag op kwam zal het uiteindelijk vormen tot een intense vulkaan die op ieder moment kan uitbarsten. Er is niet alleen aarde meer.. maar er is vuur bijgekomen. En voor vuur.. deinzen de meeste mensen terug waardoor het cirkeltje weer opnieuw begint.
Tsja.. het is dan zoals je begrijpt belangrijk om je gevoelens toe te laten zodat ze geen emotie worden. Maar hoe dan denk je nu? Het enige wat je hoeft te doen is er bij aanwezig zijn. Waar je brein gemaakt is om weg te gaan uit pijn zal je afgeleid raken en naar je hoofd gestuurd worden. Laat dat niet gebeuren door je te richten op je ademhaling (en ga het niet sturen, gewoon laten gaan hoe het wil gaan zodat de spanning uit je lijf kan vloeien op een natuurlijke manier), en blijf met je aandacht bij de plek die je voelt. As simple as that. Toch.. heeft ons brein echt tien tallen maniertjes om je af te leiden dus het is belangrijk daar niet in mee te gaan en als het ware buiten jezelf te gaan staan. Voel maar eens of het voor je werkt om als het kind met emoties als volwassene bij de hand te nemen. Dat is het enige wat je hoeft te doen. In Oosterse wijsheden wordt verteld dat je jouw emoties niet bent, en dat je jouw gedachten niet bènt. Het klopt.. maar we kunnen gedachten wel zien als richtingaanwijzers en emoties als vloedgolven die komen en gaan.
Stabiliteit is iets wat je in jezelf mag hervinden. Dat kan alleen als je compassie voor jezelf hebt in het moment waar je nù bent. Nog niet te zoeken naar een punt waar je naartoe wilt gaan, of waar je wilt zijn. Maar in dit moment toe te staan wat je voelt, zonder oordeel naar jezelf toe. Dat is wat ik doe met mijn lessen: Yoga en Pilates lessen zorgen ervoor dat jij in jezelf de stabiliteit leert te zoeken in plaats van buiten je. We leren compassie voor ons lichaam te hebben in plaats van het lastig en vervelend te vinden. Het gaat niet altijd van een lijen dakje. Als we onszelf aanleren om er voor onszelf te zijn in moeilijke momenten dan kunnen we sterker in de wereld komen te staan. Het delen van dat wat er in je speelt zal nodig blijven om in verbinding te kunnen staan met de mensen waarmee je dit wilt. Maar stabiliteit zoeken in een ander of in je werk zal uiteindelijk een geforceerde manier van leven worden. De Corona leert ons te ervaren wat stabiliteit nu eigenlijk is voor jou, deze tijd helpt ons dieper in onszelf te zijn en de verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf. Wie ben jij nu? Wie was je voor de Corona?
Ik wens je liefde, licht, vrijheid en vertrouwen,
Jolinde
