Tranen biggelen op de yoga mat..
Tránen.. nee echt, tranen met tuiten heb ik gehuild op mijn yoga mat. En sterker nog, ik heb daarom ook vaak mijn mat een hele tijd in de kast laten liggen. Ik kon er niet bij, ik was zo immens gelukkig maar waar lag het dan toch aan dat ik zoveel verdriet voelde? Voor, tijdens en na mijn burn out en eigenlijk zo nu en dan nog steeds wel eens voel ik het verdriet naar boven komen. Soms een paar tranen maar zoals ik zei, soms ook echt tranen met tuiten. En dat laatste, gênant genoeg ook wel eens in een volle yoga les. En dat vond ik vreselijk, omdat ik zo iemand was die liever hup gewoon direct haar matje oprolde en door ging naar het volgende "moet-je". Een typisch gehalte "niet lullen maar poetsen" zeg maar.
Juist dat heeft me de kop gekost, een aantal jaren geleden. Want dat poetsen, oh ja dat kan ik wel. Maar stil staan? Daar zit de kunst. Want doorgaan, dat zorgt ervoor dat ik niet hoef te voelen hoe onrustig ik ben in mijn hoofd. En hoe meer ik de buitenkant, mijn buitenwereld, dan schoon en rustig heb, hoe rustiger ik ben in mijn hoofd. Daar liep ik dus tegen de lamp. Want ik kwam er tijdens mijn burn out achter dat hoe meer ik de buitenkant aanpakte, hoe minder tijd er over bleef om de binnenkant te ontspannen. Dus werd ik ziek, 1 en 1 is dus echt twee.
Het zit zo, als jouw hoofd rustig is, dan kan de buitenkant je misschien heus wel iets schelen maar het heeft niet zoveel invloed op je. Als jij net zoals ik toen, alleen maar rustig kunt worden als je huis is opgeruimd en de was gedaan is dan moet je misschien toch eens achter je oren krabben. Welke onrust voel je nou eigenlijk, wat zit je dwars? Mag je de boel soms ook even laten van jezelf en kiezen voor dat mooie boek dat al tijden op je nacht kastje ligt? In ons lichaam reageren we op iedere prikkel die we tegen komen. Dat betekent dus anno 2018 de hele dag door allerlei signalen voor je lichaam die het niet zo snel meer kan verwerken. Dat betekent dus nog meer drama voor mensen die niet meer slapen, zoals ik ook des tijds. Dat slapen, dat is het moment waarin alles kan opruimen en helen wat er geheeld mag worden na een drukke dag. En geloof me, tegenwoordig is een druk al heel erg snel druk door alle signalen van je nieuwe BFF de smartphone. Die stressreacties stralen door naar je lichaam waardoor je nog veel meer aan staat dan je jezelf van bewust bent.
Terug naar de yoga mat, die ontweek ik dus op een gegeven moment uit angst dat ik weer in tranen zou uitbarsten. Ik was zo bang dat ik weer tranen zou loslaten die ik geen plaats kon geven. Want dat was wat alles makkelijker gemaakt zou hebben, dat ik begreep waarom ik zo verdrietig was. Nu begrijp ik, na een lange studie vol innerlijk werk en ervaring(geloof me dat heeft echt jaren geduurd), dat mijn verstand de dingen misschien al wel had losgelaten, maar mijn lichaam nog niet. Mijn lichaam had jaren achter elkaar zo ontzettend aan gestaan dat het moe was van het vasthouden. Het moest de spanning leren loslaten maar was het niet gewend. Die pijn voelde aan als steken, echt heftige steken. Steken vanuit mijn hart omdat ik zo ontzettend veel verdriet had van ex vriendjes waar ik oprecht echt heel veel van had gehouden maar die mijn leven hadden verlaten, pijn van vriendinnetjes omdat we uit elkaar gegroeid waren, mijn ouders die me teleur hadden gesteld, pijn omdat ik mijn droombaan moest loslaten, pijn omdat mijn lichaam me in de steek liet voor mijn gevoel maar ook pijn van onbegrip en teleurstelling naar mezelf toe.. de pijn die ik voelde vanuit mijn jeugd omdat ik niet mezelf durfde te zijn. Die pijn, die ik met mijn hoofd dus heel goed kon plaatsen maar niet eerder toe kon laten omdat mijn hoofd het onzin vond, het was immers al lang geleden?
Je snapt het misschien nu iets beter, je lichaam reageert op de momenten dat je spanning ervaart. Denk aan het vecht en vlucht systeem en je zenuwstelsel. Deze spanning zet zich vast in je lichaam en als je dit blijft opstapelen, zonder spanning los te laten via verschillende manieren, krijg je allerlei klachten. Denk aan onderrug klachten en schouderklachten maar ook reuma bijvoorbeeld. Zo ver kan het dus gaan, als je NOOIT deze spanning leert los te laten dan kun je ernstige klachten ontwikkelen. Het is dus nog veel belangrijker om te leren ontspannen dan je misschien beseft. En hoe je dat doet, dat mag je zelf bepalen. Dat is de vrijheid die ieder mens heeft. Of het nou wandelen, zwemmen, een boek lezen of yoga is, alles is goed. Maar leer te ontspannen, lieve jij!
Voor mij is Yoga een manier om spanning lichamelijk los te laten. Ik kies bewust voor een bewegende manier van ontspannen omdat ik dan mijn hoofd rustig kan maken. Eerst in mijn lichaam komen, dat is voor mij ontspannen. Het werkt voor mij. Als je Yoga gaat beoefenen zorg je ervoor dat de weefsels en spieren de ruimte krijgen om te ontspannen en dat zorgt er vervolgens voor dat ook gevoelens de ruimte krijgen, de tranen.. die neem ik tegenwoordig dus voor lief. Ze horen bij mij.
Wat ik je graag wil mee geven is dat je brein direct zal gaan zoeken naar duidelijkheid zodat het jouw emotie begrijpt, terwijl jouw emotie misschien een emotie is van jaren geleden die nu losgelaten wordt. Stop dus met zoeken maar laat de emotie gewoon toe op zo’n moment. Het is een boodschap dat je progressie maakt. Het is een boodschap dat je hoofd en je lichaam.. het verleden en de toekomst.. dat alles meer bij elkaar komt. Zodat je eindelijk, NU kunt leven.
