Geluk is jouw verantwoordelijkheid
Boem, alles leg ik neer. Iemand heeft mijn hulp nodig. Nee, mijn dingen kunnen wel wachten. Het is nu echt nodig dat ik ga helpen. Ja ja, dat kan later wel. Deze persoon MOET ik nu echt helpen.
Sinds een aantal jaren mediteer ik, frequent, het liefst iedere dag. Sinds ik een Mindfulness cursus deed toen ik ziek thuis kwam te zitten tijdens de burn out kreeg ik de tip om mezelf iedere dag als ik uit bed stap af te vragen; hoe voel ik mij? En dat deed ik nog steeds. Nu, jaren later, verander ik de vraag naar: hoe WIL ik mezelf voelen? Zonder daarmee weg te gaan van de realiteit, maar wel neem ik nu de verantwoordelijkheid over hoe ik mezelf wil voelen. Het gekke is, dat ik mezelf dit wel voor nam maar ondertussen nog niet had geleerd hoe het nou eigenlijk kwam dat dit steeds zo veranderde. Terwijl ik toch echt vaak bezig was met gelukkig zijn en werken aan mezelf en mijn toekomst. Terwijl ik dat aan het doen was, met de focus op mijn bedrijf, merkte ik dat ik vaak de zooi van anderen over nam en vervolgens geen energie meer had om de dingen te doen die ik leuk vond. Hoe kon dit nou toch steeds gebeuren?
Hoewel je heus beïnvloed kan worden door omstandigheden, is het toch de trigger voor iets wat al in jou zelf huist. Dus als mijn omgeving zo gestrest, negatief, zwaar was.. dan moest dat toch iets zijn wat ergens ook in mij verscholen lag. En ja hoor, daar vond ik het antwoord. Ik gaf anderen veel te veel ruimte om mijn geluk te bepalen, sterker nog.. mijn omgeving was de reden dat ik gelukkig was, het tegendeel dus ook. Als mijn omgeving niet gelukkig was, dan huilde ik met ze mee. Dan was ik ook pats van mijn vrolijkheid af. Want die ander had het dan even nodig dat ik mezelf klein maakte, dat ik met hem of haar mee leefte toch? Dit moest getest worden. Als ik nou eens de volledige verbinding met mezelf aan ging, terwijl ik contact maakte met de ander. En daarbij dus mezelf op 1 zette voordat ik ook maar iets met een ander zou delen? Ik dook de sportschool in, waar het regent van ego’s. Het is de ideale plek om je eigen ego tegen te komen, wat er voor zorgt dat je schaduw kanten eerder naar boven komen. Begrijp me niet verkeerd, ego’s zijn interessant en prima. Ze zijn er om ons te leren dat we voor onszelf mogen opkomen en zodat we onze grenzen aan geven. Iedereen heeft er een en het is maar net hoeveel ruimte je ze geeft en hoe de balans is tussen het ontvangen en geven in jouw bestaan. Zo merkte ik de afgelopen tijd dat ik veel te veel aan het geven was, niet aan mezelf maar aan anderen. En mijn ego begon te schreeuwen dat het niet oke was, het riep en riep dat ik nu toch echt ook even iets voor mezelf moest gaan doen. Hoe harder dat geluid klonk, hoe kleiner ik mezelf voelde omdat ik niet wist hoe ik dat nou voor elkaar moest krijgen met alle drukte om me heen. Ineens ontstond daar balans. Want waar ik de laatste tijd ook veel grote situaties uit de weg ging, was ik op die momenten ook nog niet op de hoogte van de boodschap die ik nu wel door liet komen. En direct verander ik mijn patroon, door bewust de woorden toe te voegen en de oude te laten verdwijnen: Ik leg de verantwoordelijkheid voor mijn geluk niet langer bij anderen maar kies voor mijn eigen leven. Ik maak mijn eigen leven waardig, ik leef mijn regels en kies voor enthousiasme en positiviteit. Ik heb het recht om me goed te voelen, ook.. als een ander zich niet zo voelt.
Misschien herken jij je in mijn verhaal, merk jij ook dat je jezelf veel laat beïnvloeden door de mening of stemming van anderen. Hoe jij jezelf aan het begin van de dag voelt, is jouw staat van zijn. Kom je moe thuis en is daar iets in veranderd dan is er iets in jou getriggerd wat je aandacht mag geven. Het betekent dat je werk te doen hebt. Het zijn dus niet anderen die jou ongelukkig maken, het is iets in jou wat er voor zorgt dat geluk niet naar boven kan komen. Die waas, dat gruis, dat mag je nog opruimen. Omdat het niet langer verstoord hoeft te worden door oude overtuigingen, belemmeringen of situaties die je nog niet hebt kunnen loslaten. Hoe je dat doet? Stel jezelf goede vragen, wat voel ik nu? Wat heb ik eerder dan dit moment meegemaakt wat lijkt op een situatie als deze? Kan ik daar dan ook de verandering in zien? Wat je nu voelt, hoeft niet van nu te zijn.
Ga jij nog steeds mensen uit de weg die je ooit een nare ervaring hebben bezorgd? Laat jij mensen en situaties die daarop lijken jouw toekomst en heden nog steeds bepalen? Dan vind jij het misschien ook tijd dat dit moet stoppen, zodat je gelukkig kan blijven gewoon omdat je het verdient. Er zijn voor mensen is prachtig, maar als je er zelf aan onderdoor gaat is het niet juist. En als je dat gaat doen, is het goed om te beseffen dat ieder moment anders is, dat iets in jou er nog voor zorgt dat je jezelf te veel aanpast. Je hoeft het maar te zien. Probeer dus liefdevol naar je emoties en gevoelens te kijken op ieder moment dat ze opkomen. Het geeft je de mogelijkheid om op te ruimen, en vrij te komen van oud zeer. En dat.. dat is heerlijk. Geloof me maar.
Maak jezelf iets belangrijker, waarvan je denkt dat anderen het nodig hebben is het vaak zo dat je het op anderen projecteert. Wat zie jij bij de ander? Kun je jezelf eerst afvragen of jij niet eigenlijk nodig hebt wat je ziet bij de ander? Gun het jezelf gelukkig te zijn ook als een ander een mindere tijd heeft, en ook om de afstand toe te staan als je merkt dat iemand op het moment te veel vat op jouw gevoelens en gemoedstoestand heeft. Sta eens stil, schrijf jezelf een brief. Wat speelt er in je en hoe kun je ervoor zorgen dat je terug komt bij jezelf? Er is zoveel om bij stil te staan, zoveel momenten in de dag waardoor je geluk kunt ervaren. Daarom is gelukkig zijn misschien wel helemaal niet zo moeilijk als we denken, juist het najagen ervan zorgt ervoor dat we niet zien hoeveel mooie dingen er gebeuren als we accepteren hoe alles op dit moment is. Want in die eenvoud, schuilt een cadeau voor jou. Het is er al, je hoeft niet meer te zoeken. Geeft dat geen rust?
