Misbruikte kracht
Ik was een jongen vrouw, genoot van het leven in mijn tienerjaren. Ik was 14 jaar en voelde me vrouwelijk, mooi en liefdevol. Ik genoot van dansen en durfde me daarin zoals altijd in te laten zien. Ik was expressief, zat op ballet en op de schoolfeesten danste ik met jongens en meiden de sterren van de hemel. Ik was niet bang om mijn vrouwelijkheid te laten zien, integendeel.. ik was er mega trots op en zei wel eens dat ik niet zou willen ruilen met een man. Kwetsbaarheid, jezelf kunnen en mogen uiten.. ik had al jong door dat dit gemakkelijker is voor een vrouw. Met een eigen willetje maakte het me niet zoveel uit wat mensen van me dachten. Naar school gaan was een mode show, ik probeerde alles uit en liep op torenhoge hakken van de ene les naar de andere les. Maar.. dat veranderde toen ik iemand ontving in mijn veilige ruimte, iemand die zijn handen niet thuis kon houden bij een meisje dat haarzelf was.
Ik had me altijd veilig gevoelt bij mannen en kon me daar prima bij vermaken. Ik heb lang niet kunnen weten hoe het zat, omdat het verstopt was onder een donkere deken die bevroren was in het verleden. Dat is wat een trauma doet. Het is als een zwart gat waar je niets in kunt zien en voelen. Het is alsof het er niet is, omdat het te zwaar is om in te kunnen verblijven. Omdat ik afgelopen januari dit trauma heb doorleeft is er kleur terug gekomen waardoor ik erbij kan. Het ijs waarin ik vast zat is gaan smelten en daardoor kan ik over de inzichten vertellen die ik er uit haal. Daar gaat deze blog over, omdat het jou misschien ook helpt in te zien wat een trauma doet in jouw leven zonder dat je het door hebt. Een trauma verandert je leven, en heeft zelfs de kracht om de polariteiten (vrouwelijk/mannelijk) om te draaien. In een traumatische gebeurtenis gebeurt het vaak dat het slachtoffer uit het lichaam treed of bevriest. Als het trauma onder goede begeleiding doorleeft kan worden zal er binnen de bevriezing een smelten ontstaan, wat ervoor zorgt dat de ingehouden bewegingen en geluiden nogmaals uit het lichaam komen. Ik kan je vertellen dat ik geschreeuwd, gesmeekt en verkrampt ben geweest. Het was vreselijk, maar heel erg nodig om mezelf vrij te kunnen maken van deze gebeurtenis. Door de bagger heen, absoluut. Wat even heel erg belangrijk is om nogmaals te zeggen: als jij een trauma hebt, zorg dan voor de beste begeleiding die je kunt ontvangen omdat het anders gewoonweg niet zal gaan. Zorg voor vertrouwen in je begeleider, geef je over en het zal je kunnen bevrijden.
Een vrouw die misbruik kent heeft zich sindsdien voorgenomen haar pure vrouwelijkheid af te leggen. het was immers haar vrouw zijn dat ervoor zorgde dat een man haar tegen haar wil in misbruikte. Haar overlevingsmechanisme werd geactiveerd: zij nam een mannelijke energie aan. De mannelijke energie van macht die haar eerder heeft overheerst. Grenzen stellen op een gezonde manier leerde zij legt ze daarmee af, dat is een natuurlijke mannelijke eigenschap die ze dankzij de aanvaring met negatieve mannelijkheid niet op een gezonde manier naar buiten brengt. Zij durft niet langer zachte energie te zijn, zij durft niet langer haarzelf te zijn omdat ze bang is geworden dat er opnieuw een mannelijke energie toe komt die haar overheersen zal. Zij vertrouwd niet langer, en doet dat ook niet in een partner die een mannelijke essentie draagt. Om deze reden kiest een vrouw die getraumatiseerd is eerder voor een man met een vrouwelijkere essentie. Overgeven aan de liefde binnen haar eigen vrouwelijkheid durft zij niet, omdat de mannelijke energie van hèm zal bewijzen dat er weer over haar grenzen heen gegaan word. Althans.. dat is wat zij zichzelf voorhoud.
Als een vrouw in haar mannelijke overlevingsmechanisme blijft staan, dan zal een man in zijn mannelijke essentie momenten van verlangen kennen die niet door haar vervuld kunnen worden. Hij voelt wel dat er iets zit, maar zij kan er niet bij omdat er een blokkade op zit. Zolang we niet leven vanuit onze echte essentie maken we keer op keer de keuze om vanuit onze angsten de liefde op te zoeken. Ik weet nog hoe ik in de armen lag van een man met een heel duidelijke mannelijke essentie. Mijn hele lichaam verstijfde. Ik kon geen woord uitbrengen terwijl hij in mijn oor zong, en vol liefde mijn gezicht aanraakte. Ik wilde ervan genieten, maar ik was verstijfd. Vanaf het moment dat zijn energie met mijn energie mengde verbleef ik in mijn trauma. Als ik terug denk dan weet ik dat dit ervoor heeft gezorgd dat ik mezelf jaren, zoveel jaren lang niet kon geven in de liefde. En daar heb ik zoveel verdriet om gehad, ik snapte het niet. Ik kon er niet bij. De mannen in mijn leven waarmee ik de liefde een kans probeerde te geven kon ik niet geven wat zij verlangde: openheid van mijn lichaam en mijn hart om ook hun toe te laten in verbinding. Ik begon zoveel te geven vanuit de behoefte om te ontvangen dat de balans zoek raakte. Daarin is het pijnlijkste geweest dat ik mijn eigen hartsverlangen niet kon vervullen. Waaròm lukte het me toch niet om de echte vervulling te vinden. Nu weet ik dat ik vanuit het zijn in mijn hoofd niet kon ontvangen.
Toen ik jaren geleden de relatie met een toenmalige partner beëindigde zei hij me dat ik bij een ooit nieuwe partner hetzelfde weer zou tegenkomen. Daar begreep ik destijds niets van. Wat begreep hij wat ik niet begreep? Het was mijn angst die me weerhield om liefde te ontvangen, ik kon de overgave niet bereiken. Hij had dat al door, maar ik niet. Het was nog niet zover.
De diepe liefde ik al zo lang verlang heeft zijn vervulling gekend de afgelopen maanden. Ik ben daar zò dankbaar voor. Ookal zijn we inmiddels niet meer samen, ik weet dat de liefde de ruimte kreeg. Omdat hij een man was met een vrouwelijke essentie en ik hem vertrouwde kon ik samen met hem aangaan waar mijn hart bang voor was. Ik heb stapje voor stapje mijn eigenheid en vrouwelijkheid kunnen ontvangen. En ik merkte daarin.. dat hoe meer ik mijn vrouwelijkheid toe stond om te zijn, ook hij in zijn mannelijke essentie terug kwam. Het verlangen dat ik had als vrouw kon alleen vervuld worden als ik in overgave en daarmee met vrouwelijke energie opende. Dat is gelukt, en daarmee ontving ik mijn eigen vrouwelijkheid terug. Ik ben hem, en ons, eeuwig dankbaar.
Na de aanranding op m'n veertiende werd ik een lastige puber. Ik sloot me af voor vooràl mijn moeder, haar vrouwelijkheid kon ik niet toelaten, en ik kreeg problemen met discipline en beheersing. Omdat discipline en zelfbeheersing mannelijke kwaliteiten zijn zal een vrouw die misbruik kent moeite krijgen met discipline en zelfbeheersing. Ze zal er tegen op willen boksen alsof ze tegen de mannelijke energie opbokst, het kan zelfs ingehouden beweging zijn van toen het gebeurde. Intense weerstand naar alles wat gaat om regels. Interessant is dat de heling ontstaat als zij leert contact te maken met een vernieuwende, vertrouwde mannelijke energie. Het is de energie van onder andere verantwoordelijkheid, waardoor ze leert om te gaan met de zachte kant van ook het mannelijke in haar zelf. Denk aan de vrouw die haar vervulling zoekt in eten, haar zelfbeheersing kwijt is omdat zij een verstoorde relatie heeft met begrenzing. Of zichzelf juist voeding ontzegt omdat ze dan gaan voelen in haar buik, honger is beter te handelen dan een trauma. Het is de mannelijke energie die zij buitensluit. Pas als ze een betere relatie met mannelijke energie zal vinden zal ook haar zelfbeheersing verbeteren.
Alles bij elkaar leert een trauma bij de vrouw dat zij de relatie met mannelijke, vertrouwde energie mag herstellen zodat zij haar vrouwelijke energie kan ontvangen. Het heeft te maken met duidelijke grenzen, verantwoordelijkheid, discipline en zelfbeheersing. En als ze de relatie met mannelijke energie hersteld zal ze niet langer bang zijn voor machtsmisbruik. Dan kan ook een man met een mannelijke essentie bij haar binnen komen, als zij dat verlangt, en dan vertrouwd ze haarzelf in haar grenzen. Ze zal haar vrouwelijkheid weer kunnen omarmen.
Ik wens je vrijheid en liefde,
Jolinde
