De vader wond
Een vader leert je verantwoordelijkheid te nemen, grenzen te stellen, discipline, doorzettingsvermogen. Hij benadrukt dat je goed genoeg bent, dat je er mag zijn. Hij leert je moedig te zijn op momenten dat het nodig is. Zoveel mensen, mannen en vrouwen, hebben een vader rol gemist in hun leven. Omdat hij aan het werk was, en zich daarnaast waarschijnlijk niet bewust was van zijn verantwoordelijkheden in het gezin. Een vrouw heeft haar plek in huis, een man op z’n werk. Althans… zo ging het vaak. Nog steeds werkt het in veel gezinnen zo dat de man werkt en een vrouw het huishouden doet, prima voor veel mensen. Sterker nog.. ons DNA reageert het beste op de traditionele rollen. Het hoofd daarentegen, wenst inmiddels gelijkheid. En.. gelukkig maar. Mocht je het leuk vinden, neem dan eens een kijkje in de serie “Seks around the world” op Netflix. Het zal je verbazen over de mate van openlijke sekse en liefde in de wereld, en we mogen blij zijn dat we in Nederland leven ook wat het uiten van liefde betreft.
Kinderen opvoeden is geen gemakkelijke rol, daarom doen mensen het ook met z’n tweeen als het goed is. In opvoeden heeft de man met een mannelijke essentie zijn mannelijkheid over te brengen op zijn kinderen en de vrouw heeft haar vrouwelijke essentie over te brengen op haar kinderen. Hieruit blijkt dat het dus niet zo handig is dat alleen mams de opvoeding doet. Omdat een moeder en een vader mannelijke en vrouwelijke energie dragen die beiden in ieder mens rond gaan is het belangrijk voor de eenheid in jezèlf dat je beide energieën kent.
Ken jij dat gevoel dat als je relatie uit is, de neiging is om snel in een nieuwe relatie te willen stappen? Ik kan je vertellen, dat ken ik wel. Omdat mijn relaties voorheen uitgingen zonder bewustwording in mijn patronen merkte ik niet dat ik de neiging had om veiligheid in een relatie te zoeken. Ik was een beetje angstig.. voor de wereld. En ik zocht mijn veiligheid bij mannen. In een relatie was het veilig, dan hoefde ik minder mijn grenzen aan te geven aan mannen die iets van me wilde, ik had immers een relatie. En als ik dan geen man had.. trokken èn trekken er mannen naar me toe waarin ik duidelijk mag maken dat het niet gewenst is. Ik word hierin uitgedaagd om mijn grenzen duidelijk te maken, en dat gaat me niet gemakkelijk af.
Mijn vader was vroeger veel weg voor zijn werk. Omdat hij veel weg was ging mijn moeder de zorgrol èn het opvoeden op zich nemen. Daarbij is het uiteraard belangrijk te weten dat een moeder niet alleen de zorg rol heeft, maar mijn moeder moest zo toch ook zorg dragen over discipline en het neerzetten van grenzen omdat mijn vader er minder was. Dat was voor haar heel erg moeilijk, omdat de natuurlijke vrouwelijke rol is om juist af te remmen en te troosten. Ik kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk dit geweest moet zijn voor haar. Mijn vader heeft geknokt om in het familie bedrijf te komen binnen onze familie. Met een vader die hem niet zag als dè persoon om het bedrijf over te nemen creëerde hij bewijsdrang. Ik weet nu dat hij ook een vader heeft gemist, en dat hij de vader in zichzelf de ruimte mag geven om dit los te laten. Daar voel ik bij mezelf heel erg de neiging om mensen te zièn, alsof ik een vaderrol over neem.. man wat zijn er veel mensen in mijn omgeving die zich nièt gezien voelen en wat is het helend om wèl gezien te worden voor een ziel...
Ik werd een lastige puber. Naar mijn gevoel gebeurde dit omdat ik het lastig vond om discipline en doorzettingsvermogen te tonen op momenten dat ik het moeilijk had. Grenzen accepteren en aangeven kon ik niet, ik ging er vaak overheen in het zorgen voor anderen. De meest lastige periode begon op het moment dat ik aangerand werd in mijn eigen huis door de bijlesleraar. Ik vlakte volledig af, en in mijn seksualiteit ging het van kwaad tot erger. Mij was niet geleerd grenzen aan te geven, en het was me ook niet geleerd om te luisteren naar mijn lichaam. Mijn eigen vrouwelijkheid begon ik niet meer toe te laten, zachtheid en vertrouwen in mezelf en mijn lichaam verdwenen vanaf dat moment. Ik was altijd een meisje geweest dat heel vrouwelijk was maar ik was er niet helemaal veilig meer in omdat er over mijn vrouwelijke grenzen was gegaan.
Een vader die er niet was vroeger betekent dat zijn vrouw een gemengde rol is gaan dragen. Stel dat een meisje gepest wordt op school. Een moeder heeft dan de taak om er voor je te zijn, je te troosten. Een vader heeft dan de taak om jou te leren voor jezelf op te komen en grenzen te stellen. In een bewuste opvoeding met beide polariteiten (mannelijk en vrouwelijk) gaat dit vanzelf, maar wat nu als papa vaak weg is en mama beiden moet gaan doen? Dan gaat het vaak mis, en krijgt het meisje een gemengde versie van vrouwelijkheid te zien. Een mannelijke vrouwelijkheid die voor haar innerlijke kracht niet helpt, een vrouw in mannelijke kracht is altijd anders dan een echte man in zijn mannelijke essentie. Wat ook kan is dat haar moeder er juist wel voor haar was in haar vrouwelijkheid. Ze troost het meisje en knuffelt haar, maar het meisje leert nooit voor zichzelf op te komen.
Een vader heeft de taak om zijn dochter en zoon dat te geven wat zijn kracht is: mannelijkheid. Een vader is daarbij de eerste liefde van zijn dochter. Ze zal tegen hem opkijken en het zal de basis zijn van haar vertrouwen richting mannen. Als een vader om de haverklap weg ging, zal zij denken dat ze een man moet houden zodra hij bij haar is. Dat werd ik.. ik kan me nog heel goed indenken hoe ontzettend jaloers en claimerig ik was richting een vriendje op mijn 14e jaar. Dat claimen zorgde ervoor dat hij ging rennen, en zelfs toen hij vreemd ging en ik hem betrapte had ik hem nog willen vergeven. Vreselijk, je kunt hierin lezen dat ik absoluut geen zelf liefde had in die tijd.
Er kwam een moment, op mijn 18e jaar, dat er ruimte kwam in mijn vaders leven. Ruimte om mij zijn krachten te geven. Hij leerde me daarmee doorzettingsvermogen, verantwoordelijkheid en discipline. Ik werkte op dat moment in Londen, in een hotel. Ik had het vreselijk koud en miste echt de vrouwelijke warmte in deze grote stad. Even een tussen noot, zelfs steden zijn mannelijk en vrouwelijk, en hoofdsteden waarin een hoge drive heerst zijn mannelijk. In deze stad miste ik de warmte, de rust en de zachtheid. Ik ging op zoek naar liefde, en zocht dat in eten. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar goed.. hoe oud was ik. Daar heb ik een eetstoornis ontwikkeld. Wat mijn vader mij leerde toen ik hem een keer opbelde, volledig in tranen, is dat ik moest doorzetten. Ik mocht nièt naar huis komen terwijl ik dat wilde. Dus dat deed ik ook niet, een dikke depressie volgde. Er was te veel mannelijke energie en dat begon op te breken voor mijn gezondheid. Wat ik daar wel heb geleerd als ik terug kijk is dat ik de verantwoordelijkheid mocht nemen voor mijn keuze om daar naartoe te gaan. Vasthouden aan die keuze voor de baan, en het àf te maken. Een grote gift achteraf. Toch.. waarschijnlijk heeft hij het daar moeilijk mee gehad, mijn vader kennende.. En opvoeden is daarin denk ik niet zo'n gemakkelijke taak als je liever je dochter wilt steunen en haar zeker niet verdrietig wil zien.
We hebben in het gezin authentieke krachten nodig. Een vrouw mag haar eigen vrouwelijkheid geven in alle zorgzaamheid, het luisteren naar je lichaam en intuitief durven zijn. Een man mag zijn mannelijke essentie aanbieden door een kind te leren voor zichzelf op te komen, grenzen te stellen, discipline bij te brengen en doorzettingsvermogen. Als deze twee allebei in jouw opvoeding naar boven komen kun je merken dat je deze eigenschappen niet in je relatie zal gaan zoeken. We zijn allemaal op zoek, naar die ene polariteit om onszelf in aan te vullen. En dat geeft niet, het is juist heel erg mooi om samen te zijn en elkaar aan te vullen. Maar als jij merkt dat het een afhankelijkheid word van de benodigde energie dan kom je bedrogen uit en blijft het patroon zich herhalen.
De afgelopen jaren ben ik volledig in de yoga wereld gedoken, een wereld waarin ik ontzettend veel leerde over mezelf. En ook.. een paar jaren waarin ik wel drie keren liefdevolle gevoelens had voor een leraar waar ik tegenop keek. Wat ik lees op de website van Els, familie opstelling expert en schrijver van het boek “de fontein”, is dat een vrouw die haar vader heeft gemist in haar jeugd de neiging heeft om de spiritualiteit in te duiken (het goddelijke = mannelijk) en constant verliefd te worden op haar guru’s. Nou, dat kwam even binnen bij mij natuurlijk. Ik mocht gaan aankijken hoe dat bij mij zat, en ik kwam erachter dat ik een vaderrol miste die ik in mijn relaties begon te zoeken. De aanhankelijkheid naar mannelijke energie zorgde ervoor dat ik minder op mezelf heb vertrouwd en dat ik de dagelijkse zaken moeilijker aan kon. Daarmee bedoel ik dan rekeningen betalen, een duidelijke dagelijkse routine neerzetten, plannen maken en afspraken nakomen. Wie weet kreeg ik hierdoor wel een burn-out, dat vermoeden is er zeker.
De vraag is nu: leef jij als vrouw op dit moment een afhankelijkheidsrelatie met je geliefde en zoek jij erkenning in je geliefde die je niet kreeg van je vader? Een vrouw die zich niet gezien voelt door haar man mag zichzelf afvragen of haar vàder haar heeft gezien. Omdat het heel goed is als vader, om tegen je dochter te zeggen dat ze een prachtige vrouw is. Zelfs zo goed, volgens vele studies, dat een vrouw haar lichaamsbeeld op een positieve manier creëert waardoor er minder kans is op eetstoornissen. Als vader heb je daarmee een heel duidelijke taak, een taak die nodig is om als vrouw een zelfverzekerd gevoel over jezelf te hebben, je uiterlijk en je innerlijk. Ook je bewijsdrang zal afnemen, als je vader je ziet om wie je bent zal je minder bewijsdrang willen en voel je jezelf in de basis gezièn en welkom.
Onze vaders wisten het niet, dat ze ons de verantwoordelijkheden van het leven mochten meegeven. Bij veel mensen was Hij niet in beeld, niet echt. Veel opvoedingen gebeurde onbewust en een opvoeding maakt je altijd tot de persoon die je bent. Toch.. soms.. leert iemand je de grootste giften door ze juist nièt aan je door te geven waardoor je ontvangt wat jij heel belangrijk vind in het leven zodat je het kunt doorgeven aan jouw kinderen.
Onze vaders leerden misschien niet van hun vaders dat zij deze kwaliteiten te bieden hadden binnen de mannelijke essentie. Zijn vader was ook veel weg, en het kan zijn dat hij dan een vrouw op zoekt die deze mannelijke kwaliteiten draagt net zoals zijn moeder dat deed in het gezin. Naar mijn mening is schijnzelfstandigheid binnen het vrouwelijke een hardheid die niets te maken heeft met de kracht van het vrouwelijke in haar. Als we als vrouwen doen alsof we net zo sterk moeten zijn als een man voelt dat voor mij niet vrouwelijk aan, en geloof me.. ik ken die kracht. Ik kom er steeds meer achter dat ik veel sterker ben als ik mijn echte vrouwelijke kracht aan neem: pure vrouwelijke essentie. Liefde, vertrouwen en compassie. Het word tijd dat mannen hun kracht gaan innemen, vol verantwoordelijkheid voor hun gezin als de dragende kracht. De man mag zijn plek gaan innemen in de opvoeding, vol bewustzijn discipline en grenzen stellen aanleren zodat ieder kind zijn heelheid leert kennen. Dit is de basis om een gezonde relatie aan te gaan met een partner.
Lieve papa, dankjewel voor wie je bent en je intense steun in mijn bedrijfsleven die je me op dit moment geeft. Je bent een geweldige man die niet bang is om zijn gevoeligheid te laten zien naast zijn kennis en verantwoordelijkheidsgevoel. Lieve mama, ik hou vreselijk veel van jou en maak een diepe buiging voor jou om hoe jij zonder veel aanwezigheid van papa de opvoeding voor drie kinderen hebt gedaan. Dat heb je gedaan vanuit je hart en ik voel daarin ook je pijn, van hoe het gegaan is toen ik zo aan het puberen was. Dankjewel, dat ik jullie dochter mag zijn waarin ik de persoon mocht worden die ik nu ben.
Ik wens je liefde, licht en vrijheid,
Jolinde
