Terug naar liefde
Afgelopen week luisterde ik een podcast waar er gesproken werd over persoonlijke groei. Ik heb de afgelopen tijd veel nagedacht over zelfverbetering, ofwel... ontwikkeling. Omdat het in de maatschappij barst van coaches, yoga scholen en boeken over persoonlijke ontwikkeling kunnen we zo af en toe vergeten dat we ook gewoon goed zijn zoals we zijn. Er is niets mis met het jezelf vrij willen maken van onrust, wat mij betreft. Maar het kan zijn dat je na jaren moodboards gemaakt te hebben, gesprekken bij de psycholoog, boeken kasten vol gelezen te hebben, je erachter komt dat je eigenlijk nog steeds niet tevreden bent. In mij ontstond de vraag, wat als zelf verbetering eigenlijk gewoon een weg ver weg van zelf acceptatie is?
We hebben het leven op onze eigen manier te leven, dat is onze eigen keuze. Jaren lang heeft de kerk, onder andere, een grote stem gehad in ons leven. We volgden op wat er gezegd werd door de priester en bleven binnen de kaders. In deze eeuw is het roer omgegaan. Mensen worden zich bewuster van hun eigen stem, en die stem willen we transformeren en ervaren. We doen dat op heel veel verschillende manieren, je merkt het aan de me too movement en aan de een na de andere politieke partij die zich opent. In mijn beleving allemaal manieren om de stem te heroveren die voor generaties lang niet mocht zijn.
Ons leven is om te leren, niet om perfect te worden zoals in de media en ook in jouw hoofd bestaat. Het feit is dat je al goed bent zoals je bent, en dat alles in het leven jou daar in ondersteunt. Zo heb ik in mijn leven gemerkt, dat als ik ergens onbegrip voor heb, het op mijn bordje komt om er van te leren. Ooit wist ik niet zo goed hoe ik luisteren moest naar de grenzen van mijn lichaam, en pats.. daar was een burn out. En ook al leek het in die tijd niet een einde aan te komen, ik ben er empathischer van geworden naar mezelf en mijn fantastische lichaam. Mijn lichaam dat zich zo immens sterk hield ten tijde van ondervoeding en grens over grens gaan. Ik heb ook mensen gesproken die onbegrip toonden over bepaalde onderwerpen, en die later zelf op hun bordje kregen. Alles, maar dan ook alles brengt ons terug naar liefde. Dat is het leven, en dat is nu precies wat we mogen beseffen in alle situaties. Is er ergens boosheid, frustratie, onbegrip.. richt je dan eens op dit besef: je bent liefde, en probeer het leven maar te zien als een grap. Voel je boosheid, lach dan om jezelf en probeer de relevantie eens van dichtbij te bekijken. Doet het er echt toe? Dan mag je jezelf uitspreken, soms heb je al te lang niet van je laten horen. Maar weet wel, dat alles wat er gebeurt, er is om jou te helpen naar liefde.
Een vriendin van mij noemde mij laatst een zoeker, ik noem het meer een ontdekkingsreiziger. In haar ogen snap ik dat, maar ik ben in mijn kern een ontdekker en iemand die echt de diepte in wil in haar leven. Misschien herken jij dit, maar mag je jezelf daarin net zoals ik de tijd gunnen. Je hebt een heel leven om te ontdekken! Zo word zelf ontwikkeling geen strijd vanuit angst nooit genoeg te zijn maar dan word het een ervaring en een reis op zich. Voor mij is zelf onderzoek belangrijk omdat ik naarmate ik me meer en meer ging ontwikkelen in yoga en meditatie, de gevoeligheid die iedereen van nature heeft terug kwam. Ik ben zo gevoelig in mijn zintuigen dat ik voel en hoor wat anderen denken, en dat geeft bij mij zelf zo af en toe ruis op de lijn. Daarom is het voor mij belangrijk om mijn energie te voelen, en daarmee los te laten wat van de ander is. Ook voor jou, hoe meer bewuster je jezelf word van je eigen energie, hoe meer je zal ervaren dat de dagelijkse dingen die je doet ook lichaamsgevoelens en signalen opleveren. Je word dus niet gevoeliger, nee.. het was er al maar je bent er meer bewust van.
Terug naar de podcast, het ging erover dat veel mensen van een jaar of vijftig tegenwoordig beginnen met de reis naar binnen. De reis, waarvan ze dachten dat een perfecte baan, een perfect huis en kinderen, een perfecte bankrekening enz.. het echte geluk zou opleveren. Wat nu als jij vanaf nu kon kiezen voor introspectie? Wat je weet misschien wel dat geluk van binnenuit komt, maar voelen is een tweede. Vraag jezelf maar eens af, wat wil ik nu eigenlijk verbeteren? Is het een vlucht naar meer meer meer of kan ik ook tevreden zijn met dit moment? Wat zodra jij in liefde staat en alles in jouw leven eens van dichtbij bekijkt zal je zien dat er ook een rode draad in jouw leven te vinden is. Dat alles wat je mee maakte je steeds in fases terug bracht naar liefde, dat weerstand overging in ruimte. Dat er steeds meer pieken en dalen kwamen naarmate je ouder werd. Je ging een stukje de diepte in, en dat heet.. leven. Je bent dan beter te beseffen dat alles komt om jou te helpen het leven te voelen en te ervaren, en dt we dus echt spirituele wezens zijn die dit leven ervaren zoals het leven hier is. Je word naarmate je ervaringen op doet empathisch in de dingen waar je eerder kritisch in was, en zo kom je steeds dichterbij jezelf. Kijk maar eens om je heen, de mensen die van alles op hun bordje krijgen zijn de mensen die het verste weg staan van henzelf. Hoe is dat bij jou?
Het gaat er dus om dat jij in ziet dat je jezelf niet hoeft te verbeteren, maar dat je terug mag gaan naar liefde. Dat je niet alles hoeft te veranderen maar dat je mag beseffen dat je hier op de wereld bent om te ervaren wie je bent. Dat je niemand nodig hebt, maar dat je wel samen mag ervaren hoeveel liefde er te delen is. En dan fluister ik je nu alvast in, dat er een moment komt dat alles weg valt waarvan je dacht dat je het was en er dan overblijft De Liefde zelf.
Namasté
