Angst voor angst
We praten er niet over, angst. Omdat de dingen waar we het meest bang voor zijn, ook de dingen zijn waar we schaamte voelen. Maar al te vaak vermijden we gevoelens van klein zijn en klein voelen. Gewoon omdat het erkennen van deze gevoelens meer pijn op levert dan ruimte, althans.. dat dénken we. Ons brein is gemaakt om te waarschuwen voor pijn en gevaar, en het gevoel dat we ergens niet goed in zijn geeft zoveel pijn dat ons brein waarschuwt om ervoor weg te gaan. Zo ontstaat vermijden, bevriezen of bevechten.
Soms huist onder de angst die je voelt een heuze boodschap voor ontwikkeling. Als je de angst ruimte kunt geven zal het op kunnen lossen en veel minder aanwezig zijn dan je van te voren denkt. Het kan zijn dat je gezichtsverlies denkt te krijgen, dat je gedachten laten denken dat je niet langer meer die sterke persoon bent waarvan je denkt het te moeten zijn. Het kan zijn dat je geen opgever wilt zijn en door toe te geven aan angst dat denkt te bereiken. Juist het vermijden van die gevoelens zorgt ervoor dat ze blijven bestaan, op een sluimerende manier blijven ze dan altijd aanwezig. Als we juist erkennen dat die gevoelens van angst er zijn zullen ze lichter worden en op kunnen lossen.
Ik heb een tijd gehad dat ik ieder voedingsmiddel met argusogen bekeek, bang om er dik van te worden. Ik deed alsof er niets aan de hand was tijdens etentjes maar ik had enorme buikpijn van spanning als ik zelf niet de controle had over mijn eet keuzes. Ik dacht echt dat eten niet te vertrouwen was. Ik heb die angst nooit erkent, en daardoor bleef het bestaan. En door er contact mee te maken heb ik ervaren dat ik zelf de keuzes mag maken die goed voelen voor mijn lichaam, en dat ik best nee mag zeggen tegen voeding. Ook als mensen er hun best voor hebben gedaan, op bijvoorbeeld een verjaardag waar de taart zelf gemaakt is. Dat angst op ervaringen van eerder is gebasseerd of op de waarheid van anderen die iets uit hun ervaringen deelden. Angst is aangeleerd gedrag, en dat wetende kun je bedenken of het wel relevant is en of het je dient.
Er zijn mensen die op hun angst reageren met vermijding of bevechtiging. Dan worden zij boos in plaats van kwetsbaar en aandachtig bij de angst te blijven. Helaas ontstaat juist door agressie en boosheid juist afstand. Dat is juist niet wat je wilt! Als je open kunt zijn over je angst om de ander te verliezen bijvoorbeeld, in plaats van jaloers te zijn, dan kan er ruimte ontstaan en verbinding. Dan kun je samen groeien en leren van de situatie. Wat maakt dat je jezelf niet goed genoeg voelt? En is de ander hier verantwoordelijk voor of kun je zelf oude ervaringen loslaten en zien dat er eigenlijk niets aan de hand is nu? Zodra er angst op komt of het groene monster van jaloezie onstaat, maak er dan contact mee en deel het met je partner. Dan zal je partner gerust kunnen stellen en kun jij de verantwoordelijkheid nemen voor jouw gevoelens. Als je toe kunt geven dat jouw gevoel op niets of iets ouds is gebasseerd dan geef je het ruimte zonder de gevoelens weg te drukken en je eraan te hechten. Je ontkent ze niet maar je erkent ze omdat je gevoelens er mogen zijn, en ze kunnen zorgen voor inzicht. Je houd van de persoon, en ervaart dat er gevoelens zijn van liefde en grenzen binnen jullie liefde.
Soms kom je er in het delen van je angst achter dat je beide dezelfde angst deelt. En word het daardoor lichter. Dan laat je schaamte gemakkelijker los omdat je erkent dat het bij het mens zijn hoort. We zijn namelijk gezelschapsdieren, en communicatie is iets wat wij horen te doen. Als je alles bij jezelf denkt te moeten zoeken dan doe je jezelf te kort. Richt je maar eens op 80% eigen behoefte vervulling, en deel die overige 20% met andere mensen die dicht bij je staan. Het is namelijk heel gezond om iets te verlangen van anderen, dat mag, je bent het waard. We kunnen als mensen niet alles vervullen wat we nodig hebben, zeker mag je de verantwoordelijkheid nemen voor je behoeften maar op het gebied van connectie en liefde is het heel gezond om iets te verlangen van anderen. Dat heet zelfzorg, en zelf liefde.
Als het kind in jou bang is, wil je daar dan boos op worden of zorg je voor een veilige basis voor het uiten van angst en andere gevoelens? Voor 80% kun jij zelf je behoeften vervullen, en voor die overige 20% mag je best iemand bewust maken van je behoeften tot connectie en verbinding. He dat is oke!
