Verlangen naar eenheid
Ik wordt wakker en heb niet goed geslapen. Mijn nacht was warrig door een moeizaam gesprek gisteren op mijn werk. Ik start mijn ochtend routine om 7 uur. Ik begin met m´n ademhalingsoefening Nadi Shodana, stap op de yoga mat, eindig met een fijne meditatie en ik trek een kaartje. Op het kaartje staat `Durf te vragen wat je verlangt`. Raak!! Dat was wat ik nodig had, na het gesprek van gisteren. Vragen stellen die niet gemakkelijk zijn, of spannend.. geen aannames meer doen, dat is wat ik in het gesprek van gisteren heb gehaald.
Mijn yoga mat is nog niet opgerold en ik voel dat ik er nog een keer naartoe mag gaan. Liggend scan ik mijn lichaam, waar voel ik warmte en waar willen mijn handen naartoe? Ik voel de zwaarte in mijn keel, en ik voel zwaarte rondom mijn maag. Ik maak het schoon en voel opluchting. Mijn handen gaan naar mijn bekken en daarboven blijven ze hangen, ik voel dat mijn handen de energie omhoog halen door het magnetiseren. Mijn Psoas in m’n liezen begint te schudden en ik voel de ruimte ontstaan. Na een tijdje ga ik zitten op m´n meditatie kussen. Mijn lichaam roept, er is iets. Ik spreek de woorden uit `I surrender to my body`. Dat herhaal ik steeds weer, achter elkaar, zo´n paar minuten.
Mijn lichaam begint te schudden in m’n schouders. Het zakt naar beneden en ik voel mijn hart open barsten. Het voelt zwaar en trekkerig, er komt energie los. Schuddend komen er gevoelens van schuld los. Allemaal gevoelens van de afgelopen tijd maar ook van jaren geleden waarin ik dezelfde gevoelens van schuld ervoer. Ik zie beelden vanuit het verleden, flarden die deze schuld dragen waarin ik de compassie voor mezelf niet heb kunnen toelaten. Schuld omdat je gevoelens hebt die een ander kwetsen. Omdat ik ze zo lang heb onderdrukt in de liefde. Gevoelens die er niet mochten zijn omdat ze in een vaste relatie niet horen voor een ander. Daarnaast het onderdrukken van het verlangen om samen te zijn in echte verbinding, vooral met mezelf. De eenheid die ik jaren lang buiten mezelf zocht, en nu in mezelf begin te vinden.
Het verdriet druipt uit m’n lichaam. Mijn handen gaan naar mijn ribben toe en beginnen te kneden. Zuchtend, kreunend en hijgend laat ik ook de energie los via mijn keel. Onderdrukte geluiden, behoeften komen vrij. Ook angst en wanhoop omdat ik de controle los laat komt omhoog, de overgave is spannend. Er gaat van alles door me heen, ook zoveel dankbaarheid om dit moment. Nogmaals spreek ik uit “I surrender to my body”. Omdat ik merk dat de dankbaarheid omhoog schiet en ik uit m’n lichaam in mijn hoofd stap. De druk in mijn middenrif kneed ik eruit, een intense energie stroomt uit mijn lichaam. Ik voel dat mijn lichaam de ruimte in mijn middenrif maakt zodat mijn hart en onderbuik met elkaar verbonden kunnen worden. De energie die hierdoor weer mag doorstromen.. is een intens geluk wat me overspoelt.
Mijn derde chakra, rondom de maag, barst open. Het breekt en ik voel dat het zich vergroot, waarna het weer afneemt. De plek van wilskracht, (gezond) egoïsme, moed en behoeftigheid/verlangen barst open. De schuldgevoelens komen vanuit daar omhoog. Mijn lichaam zegt me, toe maar.. laat maar los, jij hoeft je nòoit maar dan ook nooit te schamen of schuldig te voelen voor je gevoelens. Het verlangen naar eenheid zit daar, rondom mijn maag. Het zit tussen het hart en mijn onderbuik, zo mooi.. het verlangen zat in de weg waardoor de verbinding niet kon zijn. Ik voel nu dat de eenheid er altijd is geweest tussen mijn hart en gevoel.
Mijn lichaam leerde me in dit moment: voel je nooit, maar dan ook nooit schuldig over je gevoelens. Heb zoveel compassie voor jezelf en je lichaam, je gevoelens horen erbij en zeggen zòveel over je behoeften. Veel vrouwen blijven te lang hopen en wachten tot de relatie verbeteren gaat. Toch.. dat gebeurt niet als we niet uitspreken wat we nodig hebben. We mogen uitspreken wat we nodig hebben en de angst daarbij in de ogen kijken dat het misschien niet vervult zal worden. Bij mij zat dàt eronder, de angst om hem te verliezen was te groot. Vrouwen hebben moeite met het uitspreken van hun behoeften, naar hun man maar ook naar zichzelf toe. Je bent niet behoeftig, je hèbt behoeften. Heus, ook mannen... maar ik zie het bij zoveel vrouwen gebeuren net zoals het bij mij gebeurde. We weten in ons hart dat er meer is maar er mist soms nog de moed om te zeggen wat jij nodig hebt en daarvoor te staan. Kun jij jezelf en je behoeften op 1 zetten zo af en toe? Net zoals mijn kaartje me vanochtend vertelde “Durf te vragen wat je verlangt”. Toen ik dat durfde te doen, brak alles open.
Op 10 mei geef ik in Sneek de workshop van Vechten naar flow. Een combinatie van yoga, Pranic healing, Chiropractie, visualisatie en ademhaling. Wij samen leren jou hoe jij je lichaam kunt opschonen en kunt vitaliseren, je leert over energie en over overgave naar je lichaam. Je kunt je aanmelden via de website <3
Ik wens je liefde, licht en vrijheid,
Jolinde
